Uitgeput zit ze voor me. Ze huilt. Aan haar stokkende ademhaling hoor ik dat ze het probeert te controleren. Ik zeg haar dat het oké is en motiveer haar om goed door te ademen.

Wanneer haar ademhaling terug rustig is, vertelt ze dat ze al enkele weken moeite heeft om haar te ontspannen.
“Ik herken mezelf gewoon niet meer”, verzucht ze.
Hoewel ze activiteiten inplant die ze leuk vindt, positieve affirmaties luistert en zelfhulpboeken leest, lijkt dat deze keer niet voldoende.
Terwijl de kamer zich vult met het licht en de warmte van de avondzon, vraag ik haar om samen met mij de ogen te sluiten. Na enkele diepe ademhalingen en een bodyscan nodig ik haar uit om naar een plek in haar lichaam te gaan waar ze de meeste spanning voelt. De minuten die volgen begeleid ik haar via een meditatie om haar focus bij het gevoel te houden.

Wanneer de meditatie is afgerond en we terug met onze aandacht in de ruimte zijn, kijken we elkaar aan. Ze zucht opgelucht.
“Wat voel je?”, vraag ik.
Met een ontspannen glimlach en haar ogen opnieuw gesloten wacht ze enkele tellen met antwoorden: “Ik voel me lichter."

Dit is wat er gebeurde

Beeld je eens in: je voelt je verdrietig en hoopt troost te vinden bij iemand dierbaar. Die persoon wilt het niet horen, blokt je af en zegt dat je je niet moet aanstellen.

Wat voel je? De kans dat je je nog meer shitty voelt is groot. 💩

Al van baby af aan willen we gezien en gehoord worden. We houden van erkenning en haten het om genegeerd te worden.

Wat als onze emoties net zo zijn als wij?

Wat als emoties er ook niet van houden om genegeerd te worden? Wat als ze eveneens gezien en gehoord willen worden?

Als we afleiding zoeken, gaan ze nog harder roepen en 'wie niet horen wil, moet voelen'. Als we niet alert zijn, hebben ze weerslag op ons lichaam, ons gemoed en bijgevolg onze relatie(s) met onszelf (en anderen).

Hoe dan wel omgaan met emoties?

Je hoeft je emoties zoals boosheid of verdriet niet te ontkennen, integendeel! ERKEN ZE. Geef toe dat ze bestaan en kijk ernaar. Zie ze niet als iets goed of slecht. Ze zijn er gewoon. En ze zijn van jou. Jij draagt het verdriet, niet de ander (hoe oneerlijk dit ook mag lijken). Jouw emotie is dus ook jouw verantwoordelijkheid: geef de emotie de aandacht die het vraagt, zonder oordeel.

Oefening

Waar we de oplossingen graag buiten onszelf zoeken, nodig ik je vandaag uit om naar binnen te keren. Ga zitten/liggen op een rustige plek en voel je lichaam: wat voel je, waar voel je het, hoe voelt het? Omschrijf het gevoel aan jezelf zonder er een betekenis aan te geven.

Leg vervolgens je handen op je hart en zeg tegen jezelf: “Ik zie je en ben bij je.. Ik ben oké, ik ben veilig en ik ben geliefd”.

Hoe voelt dit?

Veel succes!