"Ik voel me compleet overwerkt, ben moe en extreem prikkelbaar", zei ze terwijl ze een tissue aannam. Door haar tranen heen keek ze me uitgeput aan. 
"Als hardwerkende en alleenstaande mama van drie heb je voor jezelf de ruimte genomen om tot hier te komen. Daar bewonder ik je voor", antwoord ik haar.

Het was een intense sessie. Een sessie dat gepaard ging met confrontatie, verdriet maar vooral veel inzichten. Ze werd haar bewust van het gegeven dat ze geen 'neen' durfde zeggen. Niet omdat ze een people pleaser was, wel uit angst om haar kinderen te verliezen. De oorzaak van haar vermoeidheid zat veel dieper dan ze feitelijk dacht en bracht haar terug naar haar scheiding, een tijd waar ze haar als mama gefaald voelde. Dit wilde ze nu compenseren door er 'altijd' voor de kinderen te zijn en toe te geven aan alles wat de drie kopjes haar vroegen. Hierdoor verloor ze stilletjes haarzelf. Er was al lang geen sprake meer van zelfzorg. Iedere ‘neen’ hing voor haar samen met een groot schuldgevoel en angst. Angst om teleur te stellen, angst om niet graag gezien te worden, angst om afgewezen te worden als mama.  

Na de sessie ging ze naar huis met nieuwe inzichten en twee actiestappen. Klaar om haarzelf terug op de eerste plaats te zetten en zo nog beter te kunnen functioneren in haar rol als mama.