'Waar zouden we staan over tien jaar', vroeg mijn vriendin nieuwsgierig terwijl ze van haar wijntje dronk. Ze vertelde me over de ideale partner die ze wilde manifesteren: 'Ik zie een man voor mij die dezelfde doelen deelt en samen een business wilt uitbouwen. Iemand met ambitie maar ook iemand die ervan geniet om samen te sporten, te lezen, te mediteren enzo'.
'Klinkt inderdaad geweldig', zei ik terwijl ik nadacht. 

Wat als je partner en jij twee tegenpolen zijn?

Ondanks misschien enkel gelijkenissen hier en daar, lijken jouw lief en jij helemaal niet op elkaar. Integendeel, jullie zijn twee uitersten. Anders dan jouw partner die rationeel en planmatig is, laat jij je misschien makkelijker leiden door gevoelens en ben je impulsief. Misschien neemt je partner graag risico's en houd jij je liever vast aan een bepaalde zekerheid. 

Als jij bent zoals velen onder ons, kan je je al eens zorgen maken over het verschil tussen beiden. 
'Zijn we wel geschikt voor elkaar?' vraag je jezelf misschien af. 
Het heeft me wat tijd gekost voor ik inzag dat dat niet de vraag is die ik mezelf wilde stellen. Zelfs met de belofte 'tot de dood ons scheidt', weten we nooit met wie we op het einde van de rit eindigen.  

De vragen die we onszelf iedere dag opnieuw kunnen stellen is: 'Ben ik vandaag bereid om mijn verwachtingen los te laten en de ander volledig te laten zijn? Ben ik vandaag bereid om respect te hebben voor de ander zijn individuele journey?' 
En misschien wel de belangrijkste: 'Zijn we vandaag bereid om samen te groeien?'
Van dag tot dag leven en kijken wat de toekomst brengt is de mooiste vorm van loslaten maar... wat als de één kinderen wilt en de andere niet? Wat als jij graag wilt trouwen en wilt settelen terwijl de andere een wereldreis wilt maken? 

Wat als de toekomstplannen niet overeenkomen? 

Kinderen of geen kinderen, trouwen of de wereld rondreizen, huren of kopen? Veel koppels die dit meemaken gaan het onderwerp uit de weg. 

'Durf vragen wat er in hem omgaat', zei mijn chiropractor me. 
De uitdaging hier ligt in het creëren van een veilige plek, zonder verwachtingen en oordeel. Pas dus op met vragen zoals: 'Waarom wil je dat (niet)? Hoe denk je nu over...? Hoe sta je er nu tegenover?' 
Hoewel dit open vragen zijn, kunnen ze direct en aanvallend overkomen. 
Dit is anders als je de vraag stelt: 'Wat gaat er in je om als je denkt aan de toekomst?' 
Op deze manier creëer je voor de ander ruimte en zal er meer gedeeld worden. Nogmaals, wees voorzichtig met oordelen. Je kan niet blij zijn met zijn/haar respons maar dat ligt dan bij jou.

'Feel but don't act'

De kans dat we getriggerd worden is natuurlijk groot. Wat ik leerde is dat je best niet vanuit een emotie reageert. Als we meteen zouden reageren met bv. een oordeel, zou het een drempel kunnen vormen om (in de toekomst) open met je te zijn. Dit wilt niet zeggen dat je jouw bevindingen niet mag delen maar stel het uit tot een moment waar je je gegrond voelt. 

Als je de ander de ruimte hebt gegeven om zich te uiten en hij/zij het gevoel heeft dat jij zijn/haar standpunt begrijpt, kan je jouw visie op de toekomst delen*.

Stel dat jullie toekomstvisie niet overeenkomt, kan je altijd opnieuw kiezen*:

• Je laat de verwachtingen vandaag los.
• Je houdt je vast aan je verwachtingen en begrijpt dat je teleurgesteld kunt worden. Je beseft eveneens dat dit je vrije keuze is en iedere dag opnieuw kunt kiezen.
• Je neemt het besluit om de wegen te scheiden
• ...

* Ik schreef hier een blog over:     'wanneer je ego het overneemt'